Okružni sud u Doboju donio je dana 20.06.2019. godine  presudu kojom se optuženi M.P.  iz  D. i M.S. iz D. oslobađaju od optužbe  za krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142.  stav 1. u vezi sa članom 22. Krivičnog zakona  Republike Srpske –Opšti dio  na osnovu člana 298.  stav 1. tačka  v. Zakona o krivičnom postupku Republike Srpske.

Optuženim  M.P.  iz  D. i M.S. iz D  je stavljeno na teret:

Da su:

Kršeći pravila međunarodnog prava, sadržana u odredbi člana 3. stav 1 tačka a. IV Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vrijeme rata od 12. avgusta 1949. godine i odredbi člana 13. stav 2 u vezi sa članom 4. stav 1 i 2 tačka a. Dopunskog  protokola uz Ženevske konvencije od 12. avgusta 1949. godine o zaštiti žrtava nemeđunarodnih oružanih sukoba od 08. juna 1977. godine (Protokol II), za vrijeme oružanog sukoba u Bosni i Hercegovini između organizovanih oružanih snaga Vojske Republike Srpske, s jedne strane, i Armije Bosne i Hercegovine i Hrvatskog vijeća odbrane (HVO), s druge strane, kao pripadnici Centra Resora državne bezbjednosti Doboj, narušavali tjelesni integritet lica bošnjačke nacionalnosti koja nisu bila vojno angažovana niti su učestvovala u vojnim operacijama, na način da su:

             Dana 20.06.1995. godine u D., došli u D.z. gdje je oštećeni B.S. bio zaposlen kao doktor, te istom naredili da skine mantil i da pođe s njima, nakon čega su ga odveli u zgradu Centra Resora državne bezbjednosti Doboj u jednu prostoriju, gdje su oštećenog optuženi odvojeno ispitivali u trajanju oko tri do četri sata, svo vrijeme tražeći da prizna „gdje je zakopano zlato i oružje“ i gdje je „C“, pa kada bi oštećeni odgovorio da ne zna, zadavali bi mu udarce u stomak, a kada bi od udaraca pao na patos hvatali bi ga rukom za kosu i vukli da ustane, pa kada je odgovorio da je komšija „C“ na ekonomiji na Barama, otišli su vozilom kojim je upravljao A. M. po M.M. zvanog “C.“, da bi potom svi zajedno se odvezli pred roditeljsku kuću oštećenog B. S., gdje su optuženi P. i S.naredili B.S. i M. M. da kopaju tamo gdje im oni kažu, ali kako nisu uspjeli pronaći zakopano zlato, u više navrata su pojedinačno odvođeni do jedne kruške gdje su ih tukli, pa su tako oštećenom B.S. zadavali udarce šakom u glavu, stomak i po drugim dijelovima tijela, tražeći od oštećenog B. da drži spuštene ruke niz tijelo, što je isti i činio, a kada bi osjetio da će dobiti udarac i instiktivno podigao ruke uslijedilo je pitanje „što podižeš ruke“, da bi mu potom zadavali udarce, svo vrijeme tražeći da prizna gdje je zakopano zlato, pa kako oštećeni B. nije znao, pitao je da li može nazvati sestru B.H. u M., nakon čega su oštećenog B. odveli do zgrade Centra Resora državne bezbjednosti Doboj, odakle je nazvao sestru koja mu je rekla gdje je zlato zakopano, nakon čega su ga optuženi ponovo odveli ispred roditeljske kuće, gdje su i iskopali određenu količinu zlata i municije za automatsku pušku, pa su oštećenom B. za municiju i jednu količinu zlata izdali potvrdu o privremenom oduzimanju predmeta, dok su jednu količinu zlata zadržali za sebe,

            dakle, da su za vrijeme oružanog sukoba, kršeći pravila međunarodnog prava, kao saizvršioci, narušavali tjelesni integritet  civila,

            čime bi počinili krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav 1. u vezi sa članom 22. Krivičnog zakona Republike Srpske - Opšti dio.